تأثیر مصرف مکمّل کراتین بر برخی از شاخص‌های عملکردی و ساختاری کُشتی‌گیران جوان

هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر مکمّل‌سازی کوتاه‌مدّت کراتین بر برخی از شاخص‌های عملکردی و ساختاری در کُشتی‌گیران جوان است. روش این پژوهش به صورت نیمه‌تجربی و نمونة آماری آن، شامل 19 کُشتی‌گیر با میانگین وزن 935/7 ± 87/67 کیلوگرم و سن 72/3 ± 75/22 سال بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و در یک طرح دوسوکور به دو گروه کراتین (10n=) و دارونما (9n=) تقسیم شدند. گروه کراتین مقدار 20 گرم کراتین در روز به مدّت 5 روز (4×5 گرم) و گروه دارونما به همین ترتیب و همین مقدار، گلوکز مصرف کردند. قبل و بعد از مکمّل‌سازی کراتین شاخص‌های ساختاری (وزن و توده بدون چربی و شاخص‌های عملکردی قدرت بیشینه ایزومتریک حرکت لیفت با استفاده از دینامومتر، اوج توان، میانگین توان و کلّ کار انجام‌شده به وسیلة آزمون وینگیت دستی (30 ثانیه × 5 با30 ثانیه استراحت فعّال بین هر تکرار) ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل یافته‌های پژوهش از آزمون آماری T مستقل در سطح معنی‌داری (05/0 p≤)  با کمک نرم‌افزار Spss 13 استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که پس از مکمّل‌سازی کراتین بین میانگین تغییرات تمامی شاخص‌های عملکردی در دو گروه کراتین و دارونما در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. همین طور اختلاف میانگین وزن و توده بدون چربی در بین دو گروه کراتین و دارونما، معنی‌دار نبوده است، هرچند متغیّر وزن در گروه کراتین، 3/0 کیلوگرم افزایش داشته است، این شاخص در گروه دارونما، کاهش یافت. به طور کلّی تحقیق حاضر، پیشنهاد می‌کند که مکمّل‌سازی کوتاه‌مدّت کراتین، تأثیر معنی‌داری بر شاخص‌های عملکردی و ساختاری کُشتی‌گیران در حین فعّالیّت شدید تناوبی ندارد.